ขั้นตอนที่ 1 จะเป็น N-II ซึ่งจะตอบสนองความต้องการจรวดทั่วโลกของ GR-2 แทนที่ UR-500 ของ Chelomei มันจะมีน้ำหนักบรรทุกรวม 750 เมตริกตัน และส่งน้ำหนักบรรทุก 25 เมตริกตันไปยังวงโคจรระดับต่ำของโลก นอกจากนี้ยังสามารถส่งระเบิดขนาด 25 เมกะตันจากวิถีโคจรใต้เรดาร์ด้วยความแม่นยำ 2 กม. ตัวแปร N-11GR เป็นการดัดแปลงจาก N-11 พื้นฐาน ซึ่งได้มาจากขั้นตอนที่สองและสามของ N1 Heavy Booster GR-2 นั้นจะเป็น FOBS แบบหลายหัวรบขนาดใหญ่ (ระบบการทิ้งระเบิดวงโคจรแบบเศษส่วน) รอบด้านบนของจรวดระยะที่สอง เหมือนกระสุนในปืนลูกโม่ขนาดมหึมา เป็นหกระยะสุดท้ายที่ได้รับมาจากระยะสุดท้าย 8K713 GR-1 แต่ละด่านมีหัวรบนิวเคลียร์ 1,500 กก. 2.2 ตัน ขั้นตอนจะแยกออกจากยานพาหนะหลัก และทำการซ้อมรบที่รุนแรงโดยใช้ระบบนำทางอิสระเพื่อวางหัวรบแต่ละหัวในวงโคจรระดับ จรวด ความสูงต่ำที่แตกต่างกัน 160 กม. เมื่อสิ้นสุดการเดินทาง 10,000 ถึง 12,000 กม. ตามเส้นทางวงโคจรที่แยกจากกัน หัวรบจะปรากฏบนจอเรดาร์ของสหรัฐฯ ในวินาทีสุดท้ายโดยมีการเตือนเพียงเล็กน้อย การแพร่กระจายทั้งหมดของหัวรบจะอยู่ที่ 1,800 กม. จากซ้ายไปขวา จรวดสองลูกดังกล่าวสามารถทำลายล้างเมืองใหญ่ ๆ ของอเมริกาจากฝั่งหนึ่งไปยังอีกฝั่งหนึ่งในการโจมตีครั้งแรกที่ไม่มีใครหยุดได้ ขั้นตอนที่ 2 จะเป็นการพัฒนาขั้นตอนแรกของ NI ซึ่งควบคู่ไปกับ N-II ที่ทดสอบแล้วจะให้มวลยกขึ้นทั้งหมด 2,100 เมตริกตัน และนำ 80 เมตริกตันเข้าสู่วงโคจรระดับต่ำของโลก ภารกิจสำหรับ NI จะรวมถึงการลาดตระเวนทั่วโลก การต่อต้านดาวเทียม ขีปนาวุธต่อต้านขีปนาวุธ ยานอวกาศสกัดกั้นเพื่อนัดพบ ตรวจสอบ และทำให้ดาวเทียมศัตรูเป็นกลาง และดาวเทียมต่อต้านนิวเคลียร์