ระบบย่อยการควบคุมความร้อน (TCS) ใช้เพื่อรักษาอุณหภูมิของส่วนประกอบยานอวกาศทั้งหมดภายในขอบเขตที่กำหนด มีการกำหนดขีดจำกัดบนและล่างสำหรับแต่ละส่วนประกอบ มีข้อจำกัดสองประการ ได้แก่ การปฏิบัติงาน (ในสภาพการทำงาน) และความอยู่รอด (ในสภาพที่ไม่ได้ทำงาน) อุณหภูมิถูกควบคุมโดยใช้ฉนวน หม้อน้ำ เครื่องทำความร้อน บานเกล็ด และโดยการตกแต่งพื้นผิวที่เหมาะสมให้กับส่วนประกอบต่างๆ หน้าที่หลักของระบบย่อยของแรงขับคือให้แรงขับเพื่อเปลี่ยนความเร็วการแปลของ ยานอวกาศ หรือใช้แรงบิดเพื่อเปลี่ยนโมเมนตัมเชิงมุม ไม่มีข้อกำหนดของแรงขับ และด้วยเหตุนี้จึงไม่จำเป็นต้องมีอุปกรณ์ขับเคลื่อนในยานอวกาศที่เรียบง่ายที่สุด แต่ส่วนใหญ่ต้องการแรงขับที่ควบคุมได้ในระบบ ดังนั้นการออกแบบจึงรวมถึงรูปแบบของการขับเคลื่อนแบบมิเตอร์ (ระบบขับเคลื่อนที่สามารถเปิดและปิดได้ทีละน้อย) แรงผลักใช้เพื่อจุดประสงค์ต่อไปนี้: สำหรับการเปลี่ยนพารามิเตอร์วงโคจร เพื่อควบคุมทัศนคติระหว่างการผลัก การแก้ไขข้อผิดพลาดของความเร็ว การเคลื่อนที่ แรงรบกวนสวนทาง (เช่น การลาก) และการควบคุมและแก้ไขโมเมนตัมเชิงมุม ระบบย่อยของแรงขับประกอบด้วยตัวขับดัน ถังน้ำมัน ระบบจ่าย แรงดัน และส่วนควบคุมการขับเคลื่อน การออกแบบยานอวกาศจะได้รับแจ้งเสมอจากสถาปัตยกรรมภารกิจเฉพาะของการบินอวกาศภายใต้การพิจารณา โดยทั่วไปแล้ว สามารถจินตนาการถึงสถาปัตยกรรมภารกิจที่หลากหลายที่จะบรรลุวัตถุประสงค์โดยรวมของการบิน ไม่ว่าวัตถุประสงค์เหล่านั้นจะเป็นการรวบรวมข้อมูลทางวิทยาศาสตร์หรือเพียงแค่ขนส่งสินค้าข้ามสภาพแวดล้อมในอวกาศเพื่อตอบสนองวัตถุประสงค์ที่หลากหลาย รัฐบาลหรือเศรษฐกิจ สถาปัตยกรรมภารกิจการบินอวกาศจะระบุว่ายานอวกาศจะต้องเป็นอิสระหรือหุ่นยนต์เทเลโรโบติกหรือแม้กระทั่งมีลูกเรือเพื่อจัดการกับเหตุด่วนพิเศษหรือเป้าหมายของภารกิจ ข้อควรพิจารณาอื่น ๆ ได้แก่ วิถีการเคลื่อนที่ที่เร็วหรือช้า การ จัดเตรียมน้ำหนักบรรทุกและความจุ ความยาวของภารกิจ หรือระดับความซ้ำซ้อนของระบบเพื่อให้การบินบรรลุระดับความทนทานต่อความผิดพลาดในระดับต่างๆ