ความวิตกกังวลอย่างต่อเนื่องเป็นหนึ่งในอาการที่พบบ่อยที่สุดและน่าวิตกซึ่งส่งผลต่อสุขภาพจิต งานวิจัยส่วนใหญ่เกี่ยวกับชีววิทยาของความวิตกกังวลมุ่งเน้นไปที่การสร้างความวิตกกังวลที่เพิ่มขึ้น กล่าวคือ กระบวนการที่ "เปิด" ความวิตกกังวล แต่ถ้าปัญหาเกิดขึ้นกับ "สวิตช์ปิด" แทนล่ะ กล่าวอีกนัยหนึ่ง ความผิดปกติอาจมีอยู่ในความสามารถในการลดความวิตกกังวลเมื่อได้เริ่มขึ้นแล้ว รายงานใหม่ในวารสารฉบับปัจจุบัน โดยนักวิจัยชี้ว่าการขาดดุลของหนึ่งในสมองที่ปิดสวิตช์สำหรับความวิตกกังวลซึ่งก็คือตัวรับนิวโรเปปไทด์ Y นั้นลดลงตามอารมณ์วิตกกังวล ในการดำเนินงาน นักวิจัยได้ศึกษาลิงจำพวกลิงอายุน้อย 24 ตัวเพื่อตรวจสอบการแสดงออกของระบบนิวโรเปปไทด์ Y ที่สัมพันธ์กับอารมณ์ วิตกกังวล Neuropeptide Y เป็นสารสื่อประสาทที่ช่วยควบคุมการตอบสนองของร่างกายต่อความเครียด อารมณ์วิตกกังวลเป็นลักษณะที่ปรากฏตั้งแต่อายุยังน้อยและเพิ่มความเสี่ยงในการเกิดโรควิตกกังวลและโรคซึมเศร้า พวกเขาพบว่าอารมณ์วิตกกังวลที่เพิ่มขึ้นนั้นสัมพันธ์กับการแสดงออกของ RNA ของผู้ส่งสารที่ลดลงของตัวรับ neuropeptide Y สองตัวคือ Y1R และ Y5R ในนิวเคลียสส่วนกลางของ amygdala ซึ่งเป็นพื้นที่ของสมองที่มีบทบาทสำคัญในการควบคุมความกลัวและความวิตกกังวล