แม้ว่าน้ำจะถูกระเบิดออกจากเม็ดบีดด้วยแรงกระแทกเริ่มต้น แต่น้ำเหล่านั้นก็มีรูพรุนมากพอที่จะดูดซับไฮโดรเจนที่ส่งมาจากลมสุริยะ ไฮโดรเจนทำปฏิกิริยากับออกซิเจนที่ติดอยู่ในแก้วเพื่อสร้างไฮดรอกซิล (OH) ซึ่งเป็นไอออนที่สามารถรวมตัวกับไฮโดรเจนมากขึ้นเพื่อสร้างน้ำ [ไฮโดรเจน] เป็นเหมือนแขกที่ไม่ได้รับเชิญในงานปาร์ตี้ ดร. โอนีลกล่าว พวกเขามาถึงทางของพวกเขาแล้วพวกเขาก็เชื่อมต่อกับอะตอมออกซิเจนที่อยู่ในแร่ สำหรับการศึกษานี้ ทีมงานได้ทำลายเม็ดบีด 32 เม็ดด้วยเลเซอร์เพื่อค้นหาสัญญาณของไอโซโทปไฮโดรเจน ตรวจพบความเข้มข้นของไฮดรอกซิล/น้ำในลูกปัดฉางเอ๋อ-5 มากกว่าที่พบในตัวอย่างที่รวบรวมโดยภารกิจอพอลโล Craig ONeill นักวิทยาศาสตร์ดาวเคราะห์แห่งมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีควีนส์แลนด์ผู้ไม่เกี่ยวข้องกับการศึกษากล่าวว่าChange-5 ลงจอดใน Ocean of Storms ซึ่งเป็น พื้นที่ที่มีลักษณะเฉพาะทางธรณีวิทยา ที่ไม่เคยได้รับการสุ่มตัวอย่างมาก่อน ดวงจันทร์ มันเป็นส่วนที่มีกัมมันตภาพรังสีพิเศษของดวงจันทร์ มันยังอยู่ใกล้เส้นศูนย์สูตรมากพอที่จะได้รับแสงแดดในปริมาณที่เหมาะสม ดังนั้น [น้ำ] จะต้องถูกผูกมัดไว้ในแร่ธาตุเพื่อให้เสถียร ลูกปัดแก้วถูกสร้างขึ้นเมื่ออุกกาบาตขนาดเล็กกระแทกเข้ากับหินหลอมละลายบนพื้นผิวรอบๆ การวิเคราะห์ก่อนหน้านี้ซึ่งระบุอายุของลูกปัดที่ยานอวกาศฉางเอ๋อ-5 ตักขึ้นมา แสดงให้เห็นว่าบริเวณดังกล่าวถูก ทิ้งระเบิดในช่วง 2 พันล้านปีที่ผ่านมา ในกระบวนการที่เรียกว่า Impact Gardening