ในขณะที่รสขมมักจะถูกปฏิเสธ ความชอบนี้สามารถอธิบายได้ว่าเป็นกลไกโดยธรรมชาติเพื่อรักษาการบริโภคอาหารที่อุดมด้วยพลังงานอย่างเพียงพอในขณะที่ปฏิเสธสารพิษที่อาจเกิดขึ้น นอกจากการตอบสนองที่มีมาแต่กำเนิดนี้แล้ว เด็ก ๆ ยังพัฒนารูปแบบของการรับรสชาติและการยอมรับรสชาติจากอาหารของมารดาในระหว่างตั้งครรภ์และให้นมบุตร ดังนั้นจึงมีทฤษฏีว่าการได้รับรสชาติต่างๆ ซ้ำๆ กันแต่เนิ่นๆ อาจส่งเสริมการยอมรับอาหารในวงกว้างขึ้นในภายหลัง ต่อมรับรสจะทำงานได้เฉพาะในช่วงไตรมาสที่ 3 และสามารถกระตุ้นได้ด้วยอาหารที่แม่กินผ่านทางน้ำคร่ำ อย่างไรก็ตาม ทารกในครรภ์ได้สัมผัสกับกลิ่นและรสชาติของอาหารเร็วกว่านี้ ซึ่งอาจเป็นตัวกำหนดความต้องการอาหารในภายหลัง อาหารสำหรับตั้งครรภ์ เกี่ยวกับการศึกษา การวิจัยก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นความสัมพันธ์ที่ชัดเจนระหว่างน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นมากเกินไปในวัยเด็กกับอาหารของแม่ในระหว่างตั้งครรภ์ เนื่องจากลักษณะความอยากอาหารมีความสำคัญต่อโรคอ้วนในเด็ก การศึกษาปัจจุบันจึงตรวจสอบว่าอาหารของมารดามีความสัมพันธ์กับลักษณะความอยากอาหารของลูกหลานเมื่ออายุ 5 ปีอย่างไร การศึกษาในปัจจุบันใช้ดัชนีการรับประทานอาหารเพื่อสุขภาพทางเลือก (AHEI-P) โดยกระทรวงเกษตรของสหรัฐอเมริกา AHEI-P ได้รับการแก้ไขสำหรับการตั้งครรภ์เพื่อตรวจสอบคุณภาพอาหารของมารดาจากบันทึกอาหารสามวัน นักวิจัยยังได้ตรวจสอบการบริโภคเครื่องดื่มที่มีน้ำตาลหวาน (SSBs) ในช่วงเวลาเดียวกัน