สำหรับเอสโตเนีย สโลวาเกีย และสาธารณรัฐเช็ก ความสุขจะค่อยๆ ลดลงเรื่อยๆ โดยเริ่มตั้งแต่อายุ 30 ต้นๆ ในทางตรงกันข้าม สำหรับเนเธอร์แลนด์ ความสุขจะเพิ่มขึ้นตั้งแต่อายุ 30 ปี และจากนั้นก็จะคงที่แม้ในวัยชรา ในฟินแลนด์ ความสุขยังคงค่อนข้างคงที่ตลอดช่วงชีวิต โดยอยู่ที่ 8 ขึ้นไปในระดับศูนย์ถึงสิบ กล่าวโดยสรุปคือ ไม่มีรูปแบบความสุขที่เป็นสากล แต่มีรูปแบบที่หลากหลายในประเทศต่างๆ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เงื่อนไขทางสังคมที่แตกต่างกันส่งผลต่อผลลัพธ์ที่แตกต่างกัน ส่วนหนึ่งเพราะมันสวนทางกับสัญชาตญาณ: แน่นอนว่าชีวิตจะยากขึ้นในวัยชรา แต่ถึงอย่างนั้น ผู้คนก็มีความสุขมากขึ้น ทำไม กล่าวกันว่าผู้คนจะได้รับสติปัญญาและการยอมรับตามอายุ เราพัฒนาความสามารถในการชื่นชมสิ่งที่เรามี แทนที่จะคร่ำครวญถึงสิ่งที่เราขาด อายุบั่นทอนความทะเยอทะยานและความผิดหวังที่มักตามมา ภูมิปัญญาทางจิตวิทยาที่ได้รับความนิยมบอกเราว่า ความสุข มาจากภายใน ดังนั้นบางทีผู้คนจึงแยกแยะ "ภายใน" ของพวกเขาในวัยชราได้โดยมีความสุขเป็นรางวัล มันเป็นเรื่องที่ดี แต่สำหรับหลายๆ สังคม ผลลัพธ์ที่ชัดเจนนั้นเป็นสิ่งประดิษฐ์ของการปรับเปลี่ยนทางสถิติที่ไม่เหมาะสมสำหรับหัวข้อนี้ ความสุขอาจเพิ่มขึ้นตามอายุตราบเท่าที่ผู้คนไม่เจ็บป่วย ประสบกับการสูญเสีย หรือเริ่มสูญเสียเพื่อน นั่นคือสิ่งที่การปรับทางสถิติให้เรา: ผลลัพธ์ที่ถือว่าไม่มีอะไรผิดพลาดในวัยชรา