ข้อเท็จจริงสำหรับทฤษฎีการติดต่อทางจดหมายแบบนีโอคลาสสิกนั้นเป็นตัวตนในสิทธิของตนเอง ข้อเท็จจริงมักจะประกอบด้วยรายการและคุณสมบัติและความสัมพันธ์หรือสากลเป็นอย่างน้อย ทฤษฎีการติดต่อทางจดหมายแบบนีโอคลาสสิกจึงสมเหตุสมผลในบริบทของอภิปรัชญาที่รวมถึงข้อเท็จจริงดังกล่าวเท่านั้น ดังนั้น จึงไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่มัวร์และรัสเซลล์หันเหจากทฤษฎีอัตลักษณ์ของความจริง อภิปรัชญาของข้อเท็จจริงจึงมีบทบาทสำคัญมากกว่าในมุมมองของพวกเขา สิ่งนี้อาจชัดเจนที่สุดในช่วงหลังของ Russell (1956, p. 182) ซึ่งการมีอยู่ของข้อเท็จจริงคือ “ความจริงประการแรก” (อิทธิพลของแนวคิดของ Wittgenstein ที่ปรากฏในTractatus (1922) ที่มีต่อ Russell ในช่วงนี้นั้นรุนแรง และแท้จริงแล้วTractatusยังคงเป็นหนึ่งในแหล่งที่มาที่สำคัญสำหรับทฤษฎีการติดต่อทางจดหมายแบบนีโอคลาสสิก สำหรับการอภิปรายข้อเท็จจริงอย่างกว้างขวางล่าสุด โปรดดูที่ Armstrong (1997) และ Neale (2001))