ซากที่เก่าแก่ที่สุดที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่าเป็นสุนัขในบ้านถูกค้นพบในBonn-Oberkasselประเทศเยอรมนี หลักฐานตามบริบท ไอโซโทป พันธุกรรม และสัณฐานวิทยาแสดงให้เห็นว่าสุนัขตัวนี้ไม่ใช่หมาป่าท้องถิ่น สุนัขมีอายุเมื่อ 14,223 ปีก่อน และถูกพบฝังพร้อมกับชายและหญิง โดยทั้งสามถูกพ่นด้วยผงเฮมาไทต์สีแดงและฝังไว้ใต้หินบะซอลต์หนาขนาดใหญ่ สุนัข ตัวนั้นเสียชีวิตด้วยโรค ไข้เลือดออก ก่อนหน้านี้ยังคงย้อนหลังไปถึง 30,000 ปีที่ผ่านมาได้รับการอธิบายว่าเป็นสุนัขยุคแต่สถานะของพวกเขาเป็นสุนัขหรือหมาป่ายังคงถกเถียงกันอยู่เนื่องจากมีสัณฐานวิทยา มากความหลากหลายมีอยู่ในหมู่หมาป่าในปลายยุคไพลสโต ซีน ช่วงเวลานี้บ่งชี้ว่าสุนัขเป็นสายพันธุ์แรกที่นำมาเลี้ยงในช่วงเวลาของนักล่า-รวบรวม ซึ่งถือกำเนิดก่อนเกษตรกรรม ลำดับดีเอ็นเอแสดงให้เห็นว่าสุนัขในสมัยโบราณและสมัยใหม่ทั้งหมดมีบรรพบุรุษร่วมกัน และสืบเชื้อสายมาจากประชากรหมาป่าโบราณที่สูญพันธุ์ไปแล้ว ซึ่งแตกต่างจากเชื้อสายหมาป่าสมัยใหม่ สุนัขส่วนใหญ่รวมกันเป็นกลุ่มพี่น้องกับซากหมาป่ายุคไพล สโตซีนตอนปลายที่ พบในถ้ำเคสเลอรอคใกล้เมืองเธ งเกน ในเขตชาฟฟ์เฮาเซินประเทศสวิตเซอร์แลนด์ซึ่งมีอายุถึง 14,500 ปีก่อน บรรพบุรุษร่วมกันล่าสุดของทั้งสองคาดว่าจะมาจาก 32,100 ปีที่แล้ว นี่แสดงว่าหมาป่าสาย Pleistocene ที่สูญพันธุ์ไปแล้วอาจเป็นบรรพบุรุษของสุนัขโดยที่หมาป่าสมัยใหม่เป็นญาติสนิทของสุนัข