การผลิตไอศกรีมค่อนข้างคงที่ในสหรัฐอเมริกา เมื่อมีการขายไอศกรีมสำเร็จรูปผ่านซูเปอร์มาร์เก็ตมากขึ้น ร้านไอศกรีมแบบดั้งเดิมและน้ำพุโซดาก็เริ่มหายไป ปัจจุบัน ร้านไอศกรีมเฉพาะทางและร้านอาหารที่ไม่เหมือนใครซึ่งมีเมนูไอศกรีมได้รับความนิยมเพิ่มขึ้น ร้านค้าและร้านอาหารเหล่านี้เป็นที่นิยมในหมู่ผู้ที่จำร้านไอศกรีมและน้ำพุโซดาในสมัยก่อน เช่นเดียวกับแฟนไอศกรีมรุ่นใหม่ไอศกรีมสำหรับอเมริกา บัญชีอย่างเป็นทางการฉบับแรกของไอศกรีมในโลกใหม่มาจากจดหมายที่เขียนขึ้นในปี ค.ศ. 1744 โดยแขกของวิลเลียม บลาเดน ผู้ว่าการรัฐแมรี่แลนด์ โฆษณาไอศกรีมครั้งแรกในประเทศนี้ปรากฏใน New York Gazette เมื่อวันที่ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2320 เมื่อ Philip Lenzi ผู้ผลิตลูกกวาดประกาศว่าไอศกรีมมีจำหน่าย เกือบทุกวัน บันทึกที่แชแธมสตรีท นิวยอร์ก จัดแสดงพ่อค้าระบุว่าประธานาธิบดีจอร์จ วอชิงตันใช้เงินประมาณ 200 ดอลลาร์สำหรับ ไอศกรีม ในช่วงฤดูร้อนปี 1790 บันทึกสินค้าคงคลังของเมานต์เวอร์นอนหลังจากการเสียชีวิตของวอชิงตันเผยให้เห็น หม้อไอศกรีมพิวเตอร์สองใบ กล่าวกันว่าประธานาธิบดีโธมัส เจฟเฟอร์สันมีสูตรอาหาร 18 ขั้นตอนสุดโปรดสำหรับไอศกรีมอันโอชะที่คล้ายกับอลาสก้าอบในยุคปัจจุบัน . ในปี พ.ศ. 2356 ดอลลี่ เมดิสันได้เสิร์ฟไอศกรีมสตรอว์เบอร์รีสุดอลังการในงานเลี้ยงเปิดตัวครั้งที่สองของประธานาธิบดีแมดิสันที่ทำเนียบขาว จนถึงปี ค.ศ. 1800 ไอศกรีมยังคงเป็นของหวานที่หายากและแปลกใหม่ที่ชนชั้นสูงชื่นชอบเป็นส่วนใหญ่ ประมาณปี 1800 บ้านน้ำแข็งหุ้มฉนวนถูกประดิษฐ์ขึ้น ในไม่ช้าการผลิตไอศกรีมก็กลายเป็นอุตสาหกรรมในอเมริกา บุกเบิกในปี พ.ศ. 2394 โดยพ่อค้านมในเมืองบัลติมอร์ชื่อ Jacob Fussell เช่นเดียวกับอุตสาหกรรมอื่นๆ ของอเมริกา การผลิตไอศกรีมเพิ่มขึ้นเนื่องจากนวัตกรรมทางเทคโนโลยี รวมถึงพลังไอน้ำ การทำความเย็นเชิงกล เครื่องโฮโมจีไนเซอร์ พลังงานไฟฟ้าและมอเตอร์ เครื่องบรรจุ ตลอดจนกระบวนการและอุปกรณ์แช่แข็งแบบใหม่ นอกจากนี้ ยานพาหนะขนส่งที่ใช้เครื่องยนต์ได้เปลี่ยนแปลงอุตสาหกรรมอย่างมาก เนื่องจากความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีอย่างต่อเนื่อง ปัจจุบันการผลิตผลิตภัณฑ์นมแช่แข็งทั้งหมดต่อปีในสหรัฐอเมริกาจึงมากกว่า 6.4 พันล้านปอนด์