สถานีพลเรือนSalyut 6และSalyut 7ถูกสร้างขึ้นโดยมีท่าเรือเทียบท่าสองแห่ง ซึ่งอนุญาตให้ลูกเรือคนที่สองเข้าเยี่ยมชมได้ โดยนำยานอวกาศลำใหม่ไปด้วย เรือข้ามฟาก Soyuzสามารถใช้เวลา 90 วันในอวกาศ ซึ่งถึงจุดนั้นจำเป็นต้องแทนที่ด้วยยานอวกาศ Soyuz ลำใหม่ สิ่งนี้ทำให้ลูกเรือสามารถประจำสถานีได้อย่างต่อเนื่อง American Skylab (พ.ศ. 2516–2522) ยังติดตั้งพอร์ตเชื่อมต่อสองพอร์ต เช่นเดียวกับสถานีรุ่นที่สอง แต่ไม่มีการใช้พอร์ตพิเศษ การปรากฏตัวของพอร์ตที่สองบนสถานีใหม่อนุญาตให้มีความคืบหน้าจัดหายานพาหนะเพื่อเข้าเทียบท่าที่สถานี หมายความว่าสามารถนำเสบียงใหม่ไปช่วยเหลือภารกิจระยะยาวได้ แนวคิดนี้ได้รับการขยายใน Salyut 7 ซึ่ง "เข้าเทียบท่าแบบแข็ง" ด้วยเรือลากจูง TKSไม่นานก่อนที่มันจะถูกละทิ้ง นี่เป็นข้อพิสูจน์แนวคิดสำหรับการใช้สถานีอวกาศแบบโมดูลาร์ ศัลยุตยุคหลังอาจถูกมองว่าเป็นการเปลี่ยนแปลงระหว่างสองกลุ่ม ไม่เหมือนกับสถานีก่อนหน้านี้ สถานีอวกาศ ของโซเวียตมีร์มีการออกแบบโมดูลาร์ ; ยูนิตหลักเปิดตัว และโมดูลเพิ่มเติม ซึ่งโดยทั่วไปมีบทบาทเฉพาะ ได้ถูกเพิ่มเข้ามาในภายหลัง วิธีนี้ทำให้มีความยืดหยุ่นในการทำงานมากขึ้น รวมทั้งขจัดความจำเป็นในการใช้ยานส่งกำลังที่ ทรงพลังอย่างมหาศาลเพียงลำเดียว สถานีโมดูลาร์ยังได้รับการออกแบบตั้งแต่ต้นเพื่อให้มีเสบียงที่จัดหาโดยยานสนับสนุนด้านลอจิสติกส์ ซึ่งช่วยให้มีอายุการใช้งานที่ยาวนานขึ้นโดยต้องเสียค่าใช้จ่ายในการเปิดใช้การสนับสนุนเป็นประจำ